Świętochłowiczanin Teodor Kubina przeszedł do historii jako pierwszy biskup częstochowski. Święcenia biskupie przyjął 95 lat temu. W rodzinnym mieście upamiętniono go, nazywając jedną z ulic jego nazwiskiem.
Biskup Kubina urodził się 16 kwietnia 1880 roku w Świętochłowicach, w rodzinie górniczej. Do gimnazjum uczęszczał w Królewskiej Hucie, czyli dzisiejszym Chorzowie. Po jego ukończeniu podjął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, a zaledwie po semestrze nauki przeniesiono go do Rzymu, gdzie udało mu się uzyskać podwójny doktorat: z filozofii na Angelicum i z teologii na Gregorianum.
Z kolei święcenia kapłańskie przyjął 27 października 1906, a po roku rozpoczął posługę duszpasterską. Początkowo pracował jako wikariusz w Mikołowie (wrzesień 1907 - lipiec 1909), później w Królewskiej Hucie, w parafii św. Barbary w Królewskiej Hucie (lipiec 1909 - wrzesień 1910), a następnie przeniesiono go na Pomorze Zachodnie, gdzie był wikariuszem w Kołobrzegu (wrzesień 1910 - listopad 1911), a następnie trafił do Berlina. Tam pracował w parafiach: św. Piusa (listopad 1911 - kwiecień 1913) i św. Jadwigi (kwiecień 1913 - 1917). W rodzinne strony wrócił w 1917 roku, kiedy został proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. Był członkiem Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" i redaktorem „Gościa Niedzielnego”. Co więcej, w 1923 roku został jego pierwszym redaktorem naczelnym.
14 grudnia 1925 roku mianowano go biskupem ordynariuszem nowo powstałej diecezji częstochowskiej, a sakrę biskupią otrzymał 2 lutego 1926 roku, czyli 95 lat temu na Jasnej Górze. W latach 1926–1951 był biskupem diecezjalny w Częstochowie, gdzie m.in. zreorganizował kurię biskupią oraz konsekrował katedrę częstochowską. Na swoim koncie miał wiele dokonań. Między innymi założył seminarium duchowne oraz tygodnik „Niedziela”.
Należy też dodać, że w czasie, kiedy toczyła się walka o przynależność państwową Górnego Śląska był jednym z czołowych działaczy polskiego ruchu narodowego. Jego działania polegały m.in. na tym, że w kwietniu 1921 roku uczestniczył misji wysłanej przez Polski Komitet Plebiscytowy do Rzymu. Celem posłów było bezpośrednie przedstawienie stanowiska strony polskiej w kwestii plebiscytu.
Zmarł dnia 13 lutego 1951 roku.